Het is schokkend, maar niet verrassend. Waar de staat falen en onverschilligheid heersen, komen malafide figuren direct in beeld. Kwetsbare jongeren zijn de prooi van corruptie binnen de jeugdzorg, een systeem dat hen zou moeten beschermen maar hen in plaats daarvan uitbuit. De hulpverleners, die een verantwoordelijkheid hebben om deze jongeren te begeleiden, kiezen ervoor om hen in de criminaliteit te trekken. Dit is niet alleen het probleem van een paar rotten in de ketel; het is een patroon dat doordringt in de kern van de jeugdzorg.
De bureaucratie en slechte controles bieden een vruchtbare grond voor deze praktijken. De noodklok luidt, maar wie luistert? De systematische rotte appel in de jeugdzorg moet worden aangepakt, maar zolang het systeem zelf niet verandert, blijven deze schandalen zich herhalen. De ministeries zitten weer veilig achter hun bureau, terwijl de jongeren de dupe zijn van een systeem dat hen zou moeten beschermen. Ondertussen lopen de werkelijke schuldigen vrij rond.
